Yaşarken şeker hastalığından muzdarip olan Seyfettine arkadaşı Ali Canip, sağlığına dikkat etmesi uyarısında bulunmuş sık sık ancak Seyfettin bu uyarılara pek kulak asmamış.
23 Şubat 1920de şeker hastalığı nedeniyle kriz yüzünden Haydarpaşa Hastanesine kaldırılmış Seyfettin ve burada 6 Martta hayata gözlerini yumduğunda kimsesi yokmuş. Henüz diyabet ve insülin dünyada bilinmediği için, doktorlar hastalığına bir teşhis koyamamış. [kadavra]Şekerin neden olduğu eklem ağrıları için Seyfettine romatizma tedavisi uygulanmış ve her muayene sonrası kendisine üzüm hoşafı içmesi, portakal, mandalina tüketmesi söyleniyormuş.
Şeker hastasına ölüm fermanı gibi olan bu tavsiyeler, Seyfettinin ölümünü hızlandırırken, hastanede hayata gözlerini kapadığında yanında kimsesi yokmuş. Bu nedenle hastane yönetimi, Seyfettinin bedenini iki gün boyunca kadavra olarak kullanmış. Ta ki Ali Canip’in hastaneye gelip acı haberi öğrenmesine kadar.
Hastanenin elinden kurtarılan ceset, gerekli saygı gösterilerek, nümayiş gibi kalabalık ve öfkeli bir cemaatin huzurunda cenaze namazı kılındıktan sonra Kadıköy Kuşdili’nde Mahmud Baba Haziresi’nde toprağa verildi.
