Cavit Çağlar: Tansu Çiller memur maaşlarını vermek istemedi

Eski Devlet Bakanı ve iş insanı Cavit Çağlar’ın yaşam öyküsünü anlatan, “Cavit Çağlar: Fırtınalı Bir Yaşam Öyküsü” kitabında, Tansu Çiller’in memur maaşlarını ödememe kararının perde arkası anlatılıyor.



Serbesiyet’te yer alan habere göre; eski Devlet ve iş insanı Cavit Çağlar’ın hayat hikayesi, Hulusi Turgut tarafından kaleme alınarak kitaplaştırıldı. Kitapta, özellikle Çiller dönemi ekonomi politikaları ve memur maaşlarına ilişkin alınan tartışmalı kararlar dikkat çekiyor. Çiller’in, Demirel hükümetinde Devlet Bakanı olarak görev yaptığı dönemde, memur maaşlarını enflasyonu artırma endişesiyle ödemek istemediği anlatılıyor.



İsmet Berkan’ın katıldığı ve Çağlar’ın iftar yemeğinde tanıtılan kitaptan aktarılan bir anıya göre, bir gün Ziraat Bankası Genel Müdürü Coşkun Ulusoy, Cavit Çağlar’ı ziyaret ederek memur maaşlarının o ay ödenemeyeceğini belirtiyor. Sebep olarak, Tansu Çiller’in gerekli transferi yapmaması gösteriliyor.



Memurlar ülkeyi mahvediyor!



Çağlar’ın Çiller ile yaptığı telefon görüşmesinde Çiller, “Memurlar bu ay maaş almasın, ne olacak? Hatta altı ay almasınlar. Ülkeyi mahveden onlar!” şeklinde bir yanıt veriyor. Görüşme sırasında yaşanan diyaloglar ve sonrasında gerçekleşen olaylar, siyasi tarihimizde önemli bir dönüm noktasını işaret ediyor.



İkili arasında şöyle bir diyaloğ geçiyor:



Cavit Çağlar: Memur maaşlarını neden ödemiyorsun?



Tansu Çiller: Memurlar bu ay maaş almasın, ne olacak?



Cavit Çağlar: Tansu Hanım sen neler söylüyorsun?



Tansu Çiller: Hatta bu ay değil, altı ay almasınlar. Ülkeyi mahveden onlar.



Cavit Çağlar: Tansu Hanım, biliyorsun biz iktidarız. Memur maaşlarını ödemezsek bizi katlederler. Tarihte Patrona Halil isyanı var, onu bilir misin?



Tansu Çiller: Memurlar da maaş almasın efendim. Enflasyonu arttırıyorlar.



Cavit Çağlar: İmzala şunu, sen bizi astıracak mısın?



Tansu Çiller: Benim kadın olduğumu nasıl unutursun? Bana böyle muamele edemezsiniz.



Cavit Çağlar’ın anılarında bu noktadan sonra Tansu Çiller’in ağlamaya başladığı, son çare olarak Süleyman Demire’in Tansu Çiller’i makamına çağırtıp imza attırdığı anlatılıyor.