Bold Medyadan Fatih Yurtseverin haberine göre 15 Temmuz’da yaşanan olaylar ile ilgili olarak ortaya çıkan yeni bilgi ve belgeler, darbe girişimi olarak lanse edilen faaliyetlerin aslında; daha önce Milli Güvenlik Kurulu (MGK)’da alınan kararlar doğrultusunda, düşman olarak tanımlanan bir yapının Erdoğan iktidarı eliyle yok edilmesine zemin hazırlamak için hazırlanan istihbari bir operasyon olduğunu ortaya koyuyor.
Türkiye’nin yakın tarihinde kim MGK tarafından devlet düşmanı olarak belirlenmişse ona karşı hukuk askıya alınmış, gayri nizami harp yöntemleri uygulanmıştır. Benzer şekilde yaklaşık iki yıl resmi olarak süren ve daha sonra fiili olarak devam eden olağanüstü hal (OHAL) uygulamaları ile Türkiye’de normal hukuk düzeni askıya alındı ve bir anlamda “savaş hukuku” düzenine geçildi.
Ancak uygulanan “savaş hukuku” aslında hukuksuzluğun üzerini örtmek için gerçekte var olmayan, varmış gibi devamlı gündemde tutulan ne evrensel savaş hukuku normları, ne de İslami savaş hukuku normları ile izahı mümkün olmayan bir kavram. İnsanların mallarının müsadere edilmesi, işkence, adam kaçırma, aile fertlerinin çeşitli şekillerde cezalandırılması ve iş bulma imkanlarının kısıtlanması gibi uygulamaları savaş hukuku bile meşru görmüyor. O zaman son 5 yılda Türkiye’de yaşananları ne ile açıklayacağız.
Terörle mücadele ve insan hakları arasında çok kırılgan bir ilişki bulunuyor. Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi (AİHS)’nin 15. maddesi, savaş ve devletin güvenliğini tehdit eden olağanüstü bir durum karşısında, üye devletlere Sözleşme’de yer alan insan haklarıyla ilgili bazı hükümleri askıya alma yetkisi veriyor. AİHS’nin 15. maddesinin birinci bendine göre; “Savaş veya ulusun varlığını tehdit eden başka bir genel tehlike halinde her Yüksek Sözleşmeci Taraf, durumun kesinlikle gerektirdiği ölçüde ve uluslararası hukuktan doğan başka yükümlülüklere ters düşmemek koşuluyla, bu Sözleşme ’de öngörülen yükümlülüklere aykırı tedbirler alabilir.” Ancak Sözleşme’nin diğer maddelerinde “İşkence Yasağı”, “Kanunsuz ceza olmaz” ve “Yaşam hakkı gibi temel hakları bu kasamın dışında tutuluyor.
AİHS göre 15 Temmuz sonrası ilan edilen OHAL Hukuksuz
AİHM’sinin 15. Madde kapsamında verdiği kararlar incelendiğinde (İrlanda ve Birleşik Krallık (1978)), OHAL ilan etme konusunda devletlerin kararlarına müdahil olmadığı görülüyor. Karar metinlerinden anlaşıldığı kararıyla devletlerin kendilerine yönelik tehdidi değerlendirme konusunda en doğru kararı verebileceği varsayımı. Bu durum tek istisnası AİHM‘in “Yunan Davası (Greek Case)” olarak bilinen davada, 1967’de mevcut hükümeti devirerek iktidara gelen askeri cuntanın ilan ettiği OHAL uygulamasına gerek olmadığı yönündeki kararı. AİHM’e göre olağanüstü halin ilan edilebilmesi için:
Tehlikenin gerçek ve yakın olması
Bütün ülkeyi ilgilendirmesi
Toplumun örgütsel yaşamının devamının tehdit altında bulunması
Ve normal tedbirlerin tehdit karşısında yeterli olmaması.
Bu davada AİHM darbe ile kontrolü ele geçiren askeri cuntanın, kötü niyet ile hareket ettiğine kanaat getirdiği ve yukarıdaki şartların oluşmadığını düşündüğü için OHAL ilanına gerek olmadığına karar verdi.
Türkiye’de hükümetin tamamen kontrolü altına giren medyanın da etkisi ile 15 Temmuz’da yaşananlar, hain bir darbe girişimi olarak takdim edildi. TBMM’nin perdelere ve televizyonlara zarar verilmeyecek şekilde F16’lar ile bombalanması ve akşam trafiğinin en yoğun olduğu saatlerde Boğaziçi Köprüsü’nün askerler tarafından kapatılması, Türkiye’nin bütünlüğünü tehdit eden “askeri darbenin” en önemli faaliyetleri olarak gösterildi. Doktora tezinde Türkiye ve dünyada yaşanan bütün darbeleri inceleyen Prof.Dr. Nurşen Mazıcı katıldığı bir televizyon programında “15 Temmuz Askeri darbe değildir. Bu olay kime yaradı ise fail odur.” İfadesini kullandı.
Dolayısıyla, AİHM’nin 15. Maddesi ve “Yunan Davası” olarak bilinen davada verilen karar çerçevesinde 15 Temmuz sonrasında Türkiye’de OHAL ilanını gerektirebilecek bir durum yaşanmadı, şartlar oluşmadı. Bunun en büyük delili de binlerce insanın tutuklanması ve yüzbinlerce insanın mesleğinden ihraç edilmesine rağmen, tek bir şiddet olayı yaşanmadı.
Aksine AİHS’nde OHAL süreçlerinde bile kapsam dışında tutulan işkence yasağı devlet eliyle ihlal edildi. 15 Temmuz gecesi Hulusi Akar’ın yanında bulunan emir subayı Levent Türkkan’ın maruz kaldığı akıl almaz işkenceler ve işkenceden geçirildikten sonra merdivene dizilen generallerin çekilen fotoğrafı, nezarethaneler ve hapishanelerde binlerce insanın maruz kaldığı kötü muameleler yaşanan sürecin ne olduğunun belirgin delili.
Türkiye Uluslararası İnsani Hukuk Kuralarına Göre Suç İşliyor
İşkence yapılması Uluslararası İnsani Hukuk (International Humanitarian Law)’un kurallarını düzenleyen Cenevre Sözleşmeleri’nde de yasak. Buna göre; savaş esnasında dahi çeşitli işkence teknikleri kullanılarak savaş esirlerinden bilgi alınması, gayri insani muamelelere maruz bırakılmaları, insan onuruna yakışmayacak şekilde teşhir edilmeleri suç olarak tanımlanmış. Devletlere savaş esirlerinin can güvenliğini sağlama yükümlülüğü verilmiş. Savaş esirlerinin etnik kökenleri, dinleri, cinsiyetleri, politik görüşleri ve diğer özelliklerini ortaya çıkaracak şekilde sınıflandırmaya tabi tutulmaları yasaklanmış Düşman topraklarında bulunan 5 yaş altı çocuklar, hamile kadınlar ve 7 yaşından küçük çocuğu olan anneler, koruma altında alınmış. Türkiye’de şu anda savaş esirlerine uygulanmayacak muameleler kendi vatanında insanlara uygulanıyor. İnsanların savaş esiri kadar dahi hakkı yok.
İslam Hukuku Yapılan İşkenceler Konusunda Ne Diyor?
Türkiye’de yaşananları İslam hukuku açısından incelendiğinde bambaşka bir manzara karşımıza çıkıyor. Abdullah Said, İnsan Hakları ve İslam kitabında, açıkça ortaya koyduğu üzere Hz. Muhammed, savaş esnasında esir alınan insanlara insanca muamele yapılmasını, yiyeceklerin ve giysilerin paylaşılmasını öğütlüyor. Ayrıca hiçbir hal ve koşul altında hatta savaşta bile anne ile çocuğun birbirinden ayrılamayacağı kayıt altına alınıyor. Zira, İslam hukukunda savaş ile ilgili kısıtlayıcı kaideler oldukça sert. Ancak belli şarlar oluştuğunda İslam hukukuna göre; meşru yöneticiye isyan edenlerle savaş yapılabiliyor. Hz. Muhammed döneminde buna benzer bir iç isyan yaşanmadığı için özellikle Hz. Ali dönemlerinde yaşanan iç isyanlar karşısında devletin takındığı tutum oldukça aydınlatıcı.
Hz. Ali, kendisine isyan eden Haricilere; “İstediğiniz tarafta olun, sizinle aramızdaki hukuk, haram kan dökmemeniz, yol kesmemeniz ve hiç bir kimseye zulüm etmemenizdir. Eğer bunları yapacak olursanız size harp ilân ederim” demiştir. Haricilerin sahabelerden Abdullah b. Habbab b. Eret ve eşini şehit etmeleri üzerine, Hz. Ali hemen harp ilan etmemiş, bu olayda sorumluluğu olanların cezalandırılmasını talep etmişti. Ancak Haricilerden olumlu yanıt alınamaması üzerine savaş ilan edildi.
İslam hukukunda, savaşta uyulması gereken kurallar detaylı olarak açıklanmıştır. Hz. Muhammed (sav)’in bir hadisine göre “Bu grubun yere düşen yaralısına dokunulmaz, esiri öldürülmez, kaçanı aranmaz, ganimeti de taksim edilmez”. Hz. Ali, Haricilerden esir olarak alınanların sadece savaş aletine el konulabileceğini, esirlerin diğer mallarının yasal mirasçılarına ait olduğunu ifade etmiştir. Zira, Hz. Muhammed Veda Hutbesinde kendi gönül rızası olmadan bir Müslüman’ın malına el konulamayacağı belirtilmiştir. İslam hukukuna göre de savaş esnasında işkence yasaklanmıştır. Hz. Muhammed (sav) gönderdiği bir birliğin komutanına şunları söylemiştir: “Allah adına savaşın. Allah’ı inkar edenlerle savaşın. Savaşın ancak aşırıya gitmeyin. İşkence yapmayın”.
Evrensel hukuk ve İslam hukukunda savaşta uyulması gereken kurallar incelendiğinde, Erdoğan rejiminin 15 Temmuz ile ilgili görüşlerinde haklı bile olsalar, 15 Temmuz sonrasında yaptığı fiillerinin savaş hukukunda bile yerinin olmadığı açıkça görülüyor. Türkiye’de halen Hamile kadınlar tutuklanıyor. Bazıları polis kontrolünde hastanede doğum yaparak tekrar hapishanelerine gönderiliyor. Yüzlerce anne, bebekleri ile kalabalık koğuşlarda yaşamaya ediliyor. İnsanlar gerekeli tedavileri yapılmadığı için cezaevlerinde ölüyor. İş adamlarının şirketlerine kayyumlar atanarak, sahip oldukları mallar iktidar yandaşlarına peşkeş çekiliyor. İşkence yaygın bir uygulama haline geldi ve aile bireylerini de kapsayacak şekilde genişletiliyor. Aile bireylerinden sadece bir kişinin suçlanması nedeni ile pek çok insan mesleklerini kaybetti. Birçok insan kaçırılarak aylarca işkenceye tabi tutuldu.
Sözün özü; savaş esnasında bile yasaklanan tüm bu fiiller, Avrupa Birliği’ne üyelik müzakerelerini devam ettiren ve her fırsatta İslam ile ilgili hususlara vurgu yapan bir siyasi iktidar döneminde meydana geldi. Erdoğan rejimi bir taraftan, İslam dinini ve evrensel hukuk normlarını kitlelerin desteğini kazanmak için bir enstrüman olarak kullanırken, diğer taraftan ise dünya tarihinde eşine az rastlanacak bir şekilde yüzbinlerce masum insanı, savaş hukukunda bile yasaklanan uygulamalara maruz bıraktı.
ARTIK ADINI KOYALIM. TÜRKİYE’DE DEVLET, BİR KESİMİ DÜŞMAN OLARAK KABUL EDERSE, HUKUK ASKIYA ALINIR, GAYRİ NİZAMİ HARP YÖNTEMLERİ DEVREYE GİRER, SOYKIRIM UYGULANIR, KİMSE DE SESİNİ ÇIKARAMAZ. HAKİKATİ SAVUNAMIYORSUNUZ BARİ, TİYATRO YAPMAYIN, ADINI DOĞRU KOYUN.
Kaynak: BOLD MEDYA
