Işıklar ölüyor, yalnızım!HASAN CEMAL | T24
Işıklar ölüyor, yalnızım!Mutlu değilim bugünlerde... Adaletin kaba gücü yeneceği zamanlar çok uzak çünkü...Mutlu değilim.İçime sık sık hüzün çöküyor.Eskiden seyrek olurdu.Acaba zamanı geriye doğru akıtabilsem, hüzünden kurtulabilir miyim?Öyle bir yaşa geldim ki hatırlamak da kolay değil.Hatırlamak acı veriyor çünkü...75 yıllık bir ömür beni getirip bu hüzün durağına bıraktı.Hüsran da olabilir durağın adı...?Bazen kendimden kaçmak istiyorum.Ama olmuyor.Yoksa hayat boyu akıntıya karşı mı kürek çektim? Bilemiyorum.Melankoli gölü derinleşiyor.
Işıklar ölüyor, yalnızım!
Hitler’den kaçarak sürgünde yaşamayı seçen bir Alman romancı 1930’larda böyle demiş...Benim memleketimde de iyi zamanlar bitti, kötü zamanlar başladı.Belki de hiç iyi zamanlarda yaşamadık.Bugün de hayatın bizden yana olmayan zamanlarından geçiyoruz.Kör edici bir karanlık...Bir soru daha:Yoksa tarih bizi yine şaşırtacak mı?..Hayat ne kadar çabuk ve ne çok sürprizlerle geçiyor.
Hayat bir düştür, diye fısıldadı.Acaba böyle bir cümleyine zaman duymuşya da okumuştu?Ve neden aklına düşmüştü?(Giorgio Bassani, Kuru Otların Kokusu, YKY )
Değiş ve hayata yeniden başla!75 yaşından sonra?..Soluk alabilecek mekânlar bulmakta zorlanıyorum.Yazmak da içimden gelmiyor.Her geçen gün daha az yazıyorum.Sonuncu -on dördüncü- kitabımın basımı da neredeyse bir yıldır geciktikçe gecikiyor.Oysa, yazmak beni ayakta tutuyor.Bugüne kadar böyle oldu.Mario Vargas Llosanın şu sözler:
Yazıyorum,çünkü mutlu değilim.Yazmak benim içinmutsuzluğa karşıbir mücadele yolu.Aslında,yazarken ölmeyi umut ediyorum.Yazmak benim hayatım.
Yazmak beni de ayakta tutuyor.Yazmak beni de özgürleştiriyor.Ama bugünlerde yazmak içimden gelmiyor.Belki ben bir başka dünyadayım.İki satır yazıdan dolayı, iktidara yönelik iki satırlık eleştiriden dolayı ömür boyu hapse mahkûm edilen insanların dünyasında yaşıyorum çünkü...Bundan da utanç duyuyorum.Boğuluyor gibi oluyorum.Stefan Zweigın Hitler Almanyası’na ilişkin şu sözleri içimi acıtıyor:
Günün birinde adaletinkaba gücü yeneceğineve barış doluyepyeni bir dünyanındoğacağına inanan insanlarbu inançlarını yitirmedi mi?Bizler;o kadar çok hayal kırıklığıyaşadık ki,heyecan ve coşkuylayeni bir geleceğiümit edemiyoruz.
Mutlu değilim bugünlerde.Adaletin kaba gücü yeneceği, barış dolu yepyeni bir dünyanın doğacağı günler çok uzak çünkü...
