ABDULLAH AYMAZ
Meşhur Fransız yazar ve şâir Victor Hugo’nun 1855 senesinde sürgün hayatı sürecinde yazmaya başladığı, insanlık tarihi ve gelişimini anlatan yüzyılların destanının bir bölümünde de Allah, İslam, Kur’an ayetleri ve Hz. Muhammed Aleyhisselam ile alâkalı çok sayıda şiirleri bulunmaktadır.
Brüksel’de 28 Eylül 1859 senesinde ilk baskısında yer alan “Mahomet” ve İslam’a dair kısımları maalesef daha sonra çıkarılmıştır. Ölümünden yüzyıl sonra 1985 senesinde, hâlâ Fransa’nın tek destanı olan “La le’gende des Siecles” yer alan “Mahomet’i” Le Centre National de La Recherche Scientifigue (Fransa Milli İlmî Araştırma Merkezi) yayınlamıştı. Tabiî olarak bu yayınla birlikte Hristiyan dünyasında bir çok tartışmaya sebep olan Hugo’nun Müslüman olup olmadığı da tartışılmaya başlanmıştı.
Ağrı İbrahim Çeçen Üniversitesi Dil Eğitim Merkezi Fransızca Bölümü Öğretim Görevlisi Yakup Yaşa, uzun bir çalışma neticesinde eserin orijinal metinlerinden Türkçe’ye tercüme yaptı. Yakup Yaşa, “Yedi senedir yaklaşık 400’e yakın Fransızca şiiri Türkçe’ye çevirdim. Uzun süredir, Hugo’nun Hz. Muhammed’e yazdığı şiir üzerinde edebiyatçı akademisyenlerle görüştüm. Hugo’nun şiirinin orijinalini bulup Türkçe’ye çevirdim. Hugo şiirinde Hz. Muhammed’i o kadar güzel anlatıyor ki, etkilenmemek mümkün değil. Bu anlatımlar Hugo’nun İslamiyetle ne kadar ilgili olduğunu gösteriyor.” diyor.
Henri Guillemin, Hugo isimli eserinde, Hugo’nun gerek iki oğlunun, gerek erkek torununun vaftiz edilmediğini ve Hristiyan âdetlerine göre defnedilmediğini, ayrıca kitabın bir çok yerinde onun devamlı evinde gizli ibadet ettiğini belirtmektedir. Bu uzun şiirden bazı bölümleri sizlere takdim ediyorum.
L’an Neuf De L’hegre (Hicri dokuzuncu sene) Mahomet (Hz.Muhammed) Vazifesinin yakın olduğu içine doğmuştu Metindi, kimseyi kınamıyor, incitmiyordu Yolda gördüğü kimselerle selamlaşıyordu Her gün sanki biraz daha yaşlanıyordu Oysa sadece yirmi ak vardı siyah sakalında Alnı dik, yanakları kusursuz, benzersizdi Kaşları ince, bakışları anlamlı ve keskindi Boynu, gümüş bir testinin boğazıydı sanki. Tufanın sırlarını bilen Nuh’un havası vardı. Ona danışmaya gelenlere, adil davranırdı Ağzından dua ve zikir hiç eksik olmazdı Çok az yer, karnının üzerine taş koyardı. Boş durmaz, koyunlarını sağıp oyalanırdı Oturur yere, elbiselerini kendi yapardı Artık genç değildi, eski gücü de kalmamıştı Yine de, herkesten daha fazla oruç tutardı Altmış üç yaşında, bir ateş sardı vücudunu Kutsal Kitap Kur’an’ı bir kez daha okudu. Ey insanlar, ömür bitiyor, hayat gelip geçici Biz, karanlıkta birer zerreyiz, yüce olan O’dur Ey insanlar, O’ndan başka rehberim yoktur Onsuz bir değerim olmazdı. Topraktan insan, nurdan bir peygamberim İsa’nın getirdiği dini tamamlamaya geldim. Ashabım, ben sabır taşıyım, İsa tatlı dilliydi. Zira her şafak, doğacak güneşin müjdecisi İsa benden önce, ama ne Tanrıdır ne de oğlu O, gülü koklayan Bakire Meryem’den doğdu. Unutmayın, ben de etten kemikten bir faniyim Kuruyan bir balçıktan başka bir şey değilim. Namaz kılın, bütün azalarınız değsin yere Zira o dayanılmaz cehennem ateşi, sadece O’nun için yere kapanmayan bedenleri yakar O, kapkaranlık dünyayı, masmavi gökle açar; Misafiri sevin, dürüst olun, adaletle hükmedin Yüce katında türlü türlü nimetler var sizin için Yedi göğü geçmek için altın eğerli atlar, Ve yıldırımları geride bırakan hızlı arabalar Huriler, tertemiz, hep ter ü taze ve neşeli İncilerden yapılmış köşklerde oturur her biri. Cehennem ateş ehlini bekler, vay hallerine! Ateşten ayakkabıları olacak ve giydiklerinde, Sıcaklıkları kazan gibi beyinlerini kaynatacak Cennet ehli ise, pek neşeli ve gururlu olacak. Ey insanlar! Size sesleniyorum Vakit saat doldu, ebedi bir âleme gidiyorum Belki bu sizinle son görüşmemiz, acele edin Beni tanıyan herkes gelip son kez dinlesin Bir hatam olduysa, yüzüme söylesin.
