Eurovision ve Türkçe Olimpiyatlarını sunan Bülend Özveren yoğun bakımda
NTVde yer alan habere göre, Bülend Özverenin eşi Sebla Özveren ünlü sunucunun sağlık durumuyla alakalı açıklama yaptı.
Yapılan açıklamada, Eşim Bülend Özveren, ani bir rahatsızlık nedeniyle Başakşehir Çam ve Sakura Şehir Hastanesi yoğun bakımında. Dualarınız için teşekkür ederim denildi.
BÜLEND ÖZVEREN KİMDİR?
Özveren 1943 yılında İstanbul’da doğdu. Sultan Ahmet İlkokulundan mezun olduktan sonra, orta öğrenimini Saint-Benoit Fransız Erkek Lisesinde, liseyi parasız yatılı olarak Galatasaray Lisesinde tamamladı. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesinden üçüncü sınıfta iken ayrılıp Ege Üniversitesi İktisat Fakültesine geçti 1971 yılında buradan mezun oldu.
31 Temmuz 1965 tarihinde TRT İstanbul Radyosunda göreve başladı. 1971 yılında deneme yayınına başlayan TRT İzmir Televizyonu’nda ilk canlı TV yayınları gerçekleştirdi.
Aynı yıl Ankara’ya gitti ve TRT tarihinde ilk olarak başlatılan canlı sabah programlarını (Sabahtan sabaha) hazırladı ve sundu. Bu dönemde bir program önerisi ile TRT’nin Eurovision Şarkı Yarışmasına ilk kez katılmasını sağladı.
1975 yılından itibaren Ankara Televizyonu kadrolu yapımcı-sunucusu olarak yüzlerce canlı yayında görev aldı. Özveren, 1975 ve 2012 yılları arasında aralıklarla Eurovision Şarkı Yarışmasının sunuculuğunu yapmıştı.
YILLARCA TÜRKÇE OLİMPİYATLARINI SUNMUŞTU
Özverenin 15 Haziran 2015 yılında haftalık haber dergisi Aksiyona verdiği röportaj şöyle:
Eurovision ve Türkçe Olimpiyatlarının usta sunucusu Bülend Özveren, ismi Uluslararası Dil ve Kültür Festivali olarak değişen organizasyonun Almanyadaki programından sonra Türkiyeye dönerken ‘makul şüpheden tutuklarlar diye korktuğunu söyledi.
Behram Kılıçın yaptığı röportajdan bazı bölümleri:
-Bülend bey, bu öğrenciler Türk okullarında okuyor. Siz de bir Fransız okulundan mezunsunuz? Yabancı bir okulda okumanın avantajı nedir?
Ortaokulu Saint Benoit Fransız Lisesinde, liseyi ise Galatasaray Lisesinde tamamladım. Rahmetli babam iyi ki beni Fransız okuluna gönderdi. Fransızca çok önemli bir dil. İngilizce veAlmanca da öyle. Bugün doğal olarak Türk kültürü dışında bana en yakın kültür Fransız Kültürü. Ben şunu savunuyorum: Tam sayısını bilmiyorum, 150 ülke mi ne? Tanzanyalısı, Papua Yeni Ginelisi, Tacikistanlısı, yani değişik dil, din, ırktançocuklar benim burada Fransızca öğrendiğim gibi, oralarda benim güzel dilim Türkçemi öğreniyorlar. Artı benim kültürümü öğreniyorlar. Bunda ne yanlışlık var? Ne tuhaflık var? Dolayısıyla çok çok önemli bir iş yapılmış yurt dışında. Bu kadar büyük bir düzen sağlanmış, orada okuyan öğrenciler sivil toplum kuruluşlarında, devlette görev almaya başlamış. Kötü mü bu? Bu çocuklar ülkemize muhabbet besliyor, aslan gibi de Türkçe konuşuyor, kötü mü bu?
-Gittiğiniz festivallere katılan çocuklarla konuşuyorsunuzdur, Türkçeleri nasıl?
Benim yaş grubum Türkçemizde hâlâ var olan ama yavaş yavaş kaybolmaya başlamış Arapça, Farsça kelimeleri kullanır. Bu çocuklarla da konuşurken böyle kelimeleri kullandığım oldu. Bir keresinde durdum, çocuklara sordum, ‘Ne demek istediğimi anladınız mı? diye. Anladıklarını gördüm. Bu çok önemli. Türkçeyi ‘Var ben gitmek gibi konuşmuyorlar, adam gibi Türkçe konuşuyorlar.
-Bu çocukların sahnedeki mükemmel uyumu hakkında ne diyeceksiniz?
Eşim, bu sene Brükseldeki finali evde ekrandan izledi. Ben programı sunduktan sonra Türkiyeye döndüm, eve geldim. Kapıyı açtı, iki eli havada bir vaziyette beni karşıladı. Teslim olursunuz ya, öyle bir şekilde. Hoş geldin bile demeden “Nasıl beceriyorlar Bülend?” diye sordu. Belçika Başbakanı oradaydı, Avrupa Konseyinin eski başkanı oradaydı, bakanlar, milletvekilleri oradaydı. Ben de kendisine“Nasıl oluyor bilmiyorum ama çok güzel oluyor.” dedim. Bu iş oluyor, hatta çok da iyi oldu bu seneki. Bazı insanlara mesajlar da gitti.
-Avrupa Parlamentosu Başkanının mesajı gibi mi?
Evet. AP başkanı bu sene çok güzel bir mesaj gönderdi. Metin uzundu. Ben de ekranda okuyacaktım. Ama sonra metin uzun diye vazgeçildi gibi oldu. Ben metnin önemli olduğunu düşündüğüm iki paragrafını uygun bir arada okudum. Çünkü metin yapılan festivalin ruhuna çok uygundu. Orada bir cümle vardı, “AP himayesinde yapılmaktadır.” diye. Senin cumhurbaşkanın ve başbakanın ‘Hadi dışarı gidin diyor, orada ise adam bu organizasyona sahip çıkıyor. Bu çok önemli bir durumdu. Bir de program biterken “Bir saat 40 dakika sonra Türkiyede seçim var.” dedim. “Hayırlısı.”dedim. “Yalnız bir dileğim daha var; o da şu:” dedim. “Umuyorum ki 14. Türkçe Olimpiyatları tekrar ülkeme döner.” Mesaj gideceği yere gitti bence.
-10 yıldır sunuyorsunuz. İlk nasıl tanıştınız, nasıl başladınız?
Çok iyi hatırlıyorum. Bir gün telefonum çaldı. Bana profesyonel bir işten bahsettiler. Türkçe Olimpiyatlarından o güne kadar haberim yoktu. Böyle bir olay var, sunar mısınız? Kabul ettim. Ama benim için profesyonel bir işti. Dünya Ticaret Merkezinin yanında bir mekânda sundum ilk. Bilmediğim için program başladığı halde tam olarak neyin olup bittiğini anlayamadım. Benim kültürümün dünyaya müspet anlamda yayılması için yapılmış bir organizasyon olduğunu yavaş yavaş fark etmeye başladım sonraki dakikalarda. Olayın içeriğini, anlamını, ne kadar önemli olduğunu fark ettikten sonra bunun içinde her zaman yer alırım dedim kendi kendime.
-Ama bu güzelliği engellemeye çalışanlar da var…
Geçen yıl ocak ya da şubat ayıydı. Evdeydim. Televizyon açıktı. Başbakan Tayyip Erdoğan bir yerde, bir mitingde konuşuyordu. Bu olimpiyatları kast ederek ‘Bunu bir daha Türkiyede yapsınlar da göreyim gibi bir söz söyledi. Bu sözü duyunca çok sinirlendim. Hemen telefona sarıldım. Organizasyonun sorumlularından Ahmet beyi aradım. “Ahmet” dedim, “Şimdi başbakan böyle böyle söyledi, bak kardeşim” dedim, “Bana ne görev düşüyorsa ben arkanızdayım sizin.” Çok sinirlendim o lafı duyunca. Senin ne hakkın var bu olimpiyatları yasaklamaya?
-Özellikle bu sene bir korku yaşadınız mı bu organizasyonu sunduğunuz için? Hani…
(Sözümü bitirmeden söze girdi) Katiyen komplo teorilerine fazla değer veren bir insan değilim. Fakat ilk defa, hayatımda ilk defa, Dortmunddaki gösteri bitti, otele geldim. Odama çıktım. Yatağa uzandım. “Yahu” dedim kendi kendime, “Acaba ben yarın Türkiyeye ayak bastığımda, pasaporttan geçerken, makul şüpheli sıfatıyla, kenara çekilme ihtimalim olabilir mi?” Hayatımda ilk defa böyle bir düşünceye kapıldım. Bizi ne hale getirmişler, düşün! Benim gibi akılcı yönden düşünen, katiyen safsataya önem vermeyen bir adam birden bire “Acababeni yarın çekerler mi kenara?” diye düşündü. Çünkü kenara çekildiğin takdirde bir sürü pislikle karşılaşacaksın, haksızlıklarla karşılaşacaksın, belki de hapishaneye bile yollayacaklar seni. Yapacak hiçbir şey yok. Senin oralarda 3-5 gün, 3-5 ay, 3-5 sene kalma ihtimalin var. Bunlar elhamdülillah bitti. Artık böyle bir tehlike yok (Görüşmemiz 7 Haziran seçimlerinden sonraydı). İlk defa hayatımda böyle bir şey düşündüm. Olabilir mi diye düşündüm. Ve endişe de ettim. “Bu yaştan sonra hapishanelerde ne yaparım?” dedim. Ve üstelik yaptığım kötü bir şey yok. Ülkem için son derece yararlı bir hizmet yapılıyor, Türkçe için son derece yararlı bir şey yapılıyor, insanlara sevgi, barış, kardeşlik aşılanıyor orada. Ben bunu görüyorum, gördüğüme göre de konuşuyorum, gördüğüm her şey müspet ve yararlı.
-Çevrenizden hiç tepki aldınız mı bugüne kadar?
Sıfır. Yaptığın doğru diyorlar. Bakın Fransız okulunda okuduğunuz zamanDescartesın ‘akılcılık mantığını çaktırmadan kafanıza işlerler. Ben bir şey safsataysa dinlemem bile. İlgimi çeken bir konu var ise de sorularımı sorarım. Bu konuda sorularımı sordum, kendi kendime sordum, çevreme de sordum. Ve bu çok doğru, yararlı bir şeydir diye kesin kanaat getirdim. Bitti.
-Fethullah Gülen Hocaefendi hakkında bilginiz var mı?
Çok az. Sayın Gülenin geceyle alakalı mesajlarını ben okuyorum. Bunun dışında arabamda bazen radyodan dinliyorum. Arada bir ekranda da görüyorum kendilerini. Anlattıklarından ona karşı herhangi bir olumsuz fikir oluşmuyor bende. Gizli bazı emelleri mi var, ben öyle bir şeye kapılmıyorum onu dinlediğim zaman. Ya da olimpiyatlarla ilgili mesajlarını okuduğumda... Barış, kardeşlik, sevgi, iyilik dostluktan bahsediyor. Ne var bunda? Dolayısıyla bakış açınız da müspet olmaya başlıyor ona karşı. Bu olaya katkılarına bakıyorum. En baştan en sona kadar herkesi tebrik ediyorum, böyle bir olayı meydana getirdikleri için.
-Batılı misafirler de bu olimpiyatlara gelmeye başladı. Devlet adamları da…
Evet. Brükseldeki programda Belçika Başbakanı da oradaydı.
-Onlar da bu tabloyu görünce hayranlık duyuyorlar.
Başka ne duyabilirsin? Mesela bunu Letonyalı eğitimciler yapsın. Onların da hükümetle sorunları olsun. Onlar da bu sorunlardan dolayı festivali Türkiyede yapmak istesinler. Ve bizim başbakanı, cumhurbaşkanını çağırsınlar. Bizimkiler de bu davete katılsın. Ne görecekler mükemmel bir olaydan başka? Belçika Başbakanı da bunu gördü ve konuştu. Ama senin başbakanın, cumhurbaşkanın ‘Buradan gidin, ne yaparsanız yapın! diyor. ‘Göreyim ne yapacaksınız? diyor. Oradaki adam ise gördüğünde beğeniyor ve destekliyor. Yapılan iş güzel. İnşallah gelecek sene Türkiyede yapılır.
-Olimpiyatların Türkiyede yasaklanması dünyaya açılmalarına vesile oldu. Bu konuda neler söyleyeceksiniz?
Doğrudur. Artık Türkçe Olimpiyatları değil ismi. Uluslararası Dil ve Kültür Festivali. Bu da doğru bir karar. Ama ben yine o isim unutulmasın diye çaktırmadan Türkçe Olimpiyatları Uluslararası Kültür ve Dil Festivali diyorum. Yürekten destekliyorum bu olayı. Seneye de dünyayı dolaşsın ama kapanışı Türkiyede yapalım inşallah.
