Uzun zamandır bekleniyordu, artık netleşti: Aşırı sağcı gazeteci Eric Zemmour, 2022deki Fransa Cumhurbaşkanlığı seçimlerine adaylığını YouTubeda halka açıkladı. Videosu General de Gaulleün 1940taki direniş çağrısına dayanıyor ve göçün bir sonucu olarak Fransız kültürünün ortadan kaybolacağı konusunda uyarıda bulunuyor. Zemmourun adaylığı Avrupa basınında endişe uyandırıyor.
Daha önce ırkçı söylemleri ve Müslümanlara yönelik nefret suçlarından mahkum olan Eric Zemmour Avrupa medyasının da gündeminde
Sol, karşı cepheyi oluşturmak zorundaFransız Libération, başyazısında Fransa solunun harekete geçmesi gerektiği konusunda ısrar ediyor:
“Zemmourun adaylığını duyurduğu videosu bile Müslümanları günah keçisi olarak görerek Umberto Econun klasiği Sonsuz Faşizmin neredeyse tüm kriterlerini karşılıyor. Bu paranoyak çılgınlıkta, sağcıların sözde klasik söylemlerinden, dengeli televizyon kanallarına kadar kamusal tartışmayı zehirlemesi dışında yeni bir şey yok. ... Peki Müslümanları, kadınları, Yahudileri, memurları, aydınları ve diğer hedefleri bu nefret söyleminden kim koruyacak? Şimdiye kadar siyasi tartışmada görünmez olan sol, artık kaçamayacağı tarihi bir göreve sahip.”
Bir coşkudan öte
Belçikalı De Morgen şimiden bu adaylığın tetikleyebileceklerinden endişeli:
“Zemmour coşkusu, yalnızca geçici bir heves olmanın ötesinde. Aşırı sağcı bir izolasyonistin Avrupa Birliğinin çekirdek ülkesinin anahtarlarını ele geçirmesinin sonuçlarını öngörmek pek kolay değil. ABnin sonunun geliverdiği de düşünülebilir. ... Irkçılığı, İslam düşmanlığını ve antisemitizmi normalleştiren bir cumhurbaşkanının neden olabileceği tehlikeli bir toplumsal kutuplaşmadan endişe duymak gerekiyor. ... Bu fikirlerin normalleşmesi için Zemmourun başa geçmesine bile gerek yok. ... Muhalefetteki radikal, aşırı veya popülist sağcı sesler sayesinde bunun toplum üzerindeki etkisi hissedilir hale geldi.”
Fransanın Trumpı
İtalyada yayın yapan La Stampa şöyle yazıyor:
“Zemmourun kamusal söylemdeki başarısı, Fransada siyasetin Amerikanlaşmasını sürdürmekten başka bir işe yaramayan şovenizm 2.0 söyleminden kaynaklanıyor. ... Paradoksal olarak, Sarkozy döneminin sağ kanadı, Gaullecülük mirasından ilk vazgeçenlerdi. Bu, siyasi yanlışlığın bayraktarı olan Zemmourun Fransız tarzı beyaz üstünlükçülüğün, ilan edilen sosyal haklar programlarıyla çelişen bir neoliberalizmin yükselmesine yol açtı. Kendisini dışarıdan biri olarak sunan, ancak yoğun bir gerici finansörler ağı tarafından desteklenen sistem karşıtı şövalye. ... Kısacası: De Gaullee elveda, Franko-Trumpizme merhaba.”
Le Pen kazançlı çıkabilir
Almanyada yayın yapan Cicero için yazan Fransız muhabir Stefan Brändle, Zemmourun adaylığının, benzer şekilde oldukça sağda duran Ulusal Birlike zarar verebileceğini düşünmüyor:
“Eğer Le Pen önümüzdeki birkaç ay boyunca kendisini Zemmourun kabul edilebilir bir yumuşak versiyonu olarak sunmayı başarır ve onun nefret dolu tiratlarından uzak durursa kazançlı bile çıkabilir. Ve sonra Zemmour geride kaldığında, destekçilerinin oyları ona geçebilir. Le Pen; ikinci tur oylama için yapılan anketlerde, Macron karşısında oyların yüzde 46sını şimdiden alıyor görünüyor. Bu en azından bir zaferi mümkün kılabilir. İkinci Zemmour sayesinde mi?”
Macron sevinebilirİngiliz The Times, Eric Zemmourun adaylığıyla birlikte Fransadaki muhafazakarların keskin bir şekilde sağa sapması dolayısıyla seçmenlerin ılımlı bir başkan alternatifinden yoksun olduğunu analizinde bulunuyor:
“Emmanuel Macronun karşısındaki en büyük risk, önümüzdeki hafta kendi adaylarını seçecek olan Cumhuriyetçilerin, Michel Barnier gibi daha ılımlı bir lideri tercih etmeleri. ABnin eski Brexit müzakerecisi, seçimin ikinci turunda Macron muhaliflerini buluşturacak aday olabilir. Ancak Barnier ve rakipleri Zemmourun göçle ilgili sert tutumuna giderek daha fazla meylederken, anketler seçimi kazanmayı bırakın; partinin ikinci tura çıkma şansının bile çok az olduğunu gösteriyor.”
