Dikenden Ayşegül Kasapın haberi şöyle;
Manavgat’ta 28 Temmuz’da başlayan yangınlar hala kontrol altına alınamadı. Ekiplerin ulaşamadığı yangınlara köylüler kendileri müdahale etti. 42 köyde onlarca ev kül oldu.
Bunlardan biri Gebece köyünden Muzaffer Savaş’a aitti. Yaşadıklarını Diken’e anlatan Savaş, “Üç evim vardı, üçü yandı. Evimiz yurdumuz yerle bir oldu. Sokakta kaldım, cebimde ekmek param bile yok” dedi.
Devlet, cebinde ekmek parası bile olmayan Savaş’a evinin yapılacağını, masrafların yüzde 70’ini kendisinin karşılayacağını, geri kalan yüzde 30’u için de kredi verileceğini söylemiş. Yani köylüler şimdi bir de devlete borçlanacak.
Yangın sırasında havadan bir destek olmadı. Birçok köye arazöz bile gönderilmedi. Bazı köylere gönderilen itfaiye ekipleri de yangının şehir merkezine sıçramasıyla geri çağrılmış, köylü adeta kendi kaderiyle baş başa bırakılmıştı.
Birçoğu tarımla geçinen bölge halkı zaten ekonomik krizin pençesindeydi. Bunun üzerine bir de yangın afetiyle baş başa kaldılar.
Gebece köyünün muhtarı Ayhan Topaca köyde yaraları sarmaya çalıştıklarını söyledi.
Tarımdan başka hiçbir geçim kaynağı bulunmayan Savaş şöyle konuştu: “Evimiz, yurdumuz yerler bir oldu. Üç evim vardı. Üçü de yandı. Ben sokakta kaldım. Yetkililer gelip neyin yanıp yanmadığına baktı. Üç evim yandı ama devlet bir evimi yapacakmış. Bir evin de yüzde 70’ini karşılayacakmış, gerisini kendimiz krediyle ödeyecekmişiz.”
Yangınla beraber her şeyini kaybeden köylü, evleri yapıldığında krediyi nasıl ödeyeceğini kara kara düşünüyor: “Bizim geçimimiz tarımlaydı başka bir işimiz gücümüz yoktu. Kenarda birikmiş hiçbir şeyimiz yok. Cebimizde ekmek alacak paramız yok. Zaten bir pandemi nedeniyle iş güç yoktu. Kendi geçimimizi zor sağlıyorduk. Şimdi bir de yangın afetiyle karşı karşıya kaldık. Bir ağaç kurur da dalları yerlere dökülür ya. Şu anda o vaziyetteyim ben.”
Savaş şöyle devam etti: “Bahçede tarım için kullandığım dört tane motorum yandı. Altı ton samanım yandı. 7,5 milyar lira yapıyor. Ben dört hayvanımla sokakta onun bunun kapısındayım. Yetim bir çocuk olur ya öyleyim. Elin evinde kaç gün misafir olayım? Misafir üç gün olur, dördüncü gün olmaz.”
