Adem Altan, depremin sembolüne dönüşen ‘o fotoğraf’ için, “Daha önce çektiğim hiçbir fotoğrafla karşılaştıramam” diyor ve ekliyor: “Fotoğraf çok ilgi gördü evet. Ama mutlu olduğumu söyleyemem. Bu bir felaket.”
The Guardian gazetesine fotoğrafın hikayesini anlatan 41 yıllık foto muhabiri, bu kareyi, depremin ertesi günü Ankara’dan Kahramanmaraş’a gittiği sabahın erken saatlerinde çekmiş.
Aileler, sevdiklerini bulmak için molozları eşelerken, Altan’ın dikkatini çeken, enkazda sessizce oturan turuncu paltolu bir adam olmuş.
Fotoğrafçı, “Yakından baktığımda elini tuttuğunu gördüm, fotoğraf çekmeye başladım” diyor.
Fotoğraftaki adamın Mesut Hançer; tuttuğu else depremin yerle bir ettiği binada yatağında hayatını kaybeden 15 yaşındaki kızı Irmak’a ait.
Baba Hançer, Altan’ın kendisini fotoğrafladığını görüyor, çekmeye devam etmesini söylüyor.
Altan şöyle anlatıyor: “ ‘Çocuğumun fotoğrafını çek’ diye seslendi. Sonra tuttuğu eli bıraktı ve bana çocuğunu gösterdi. Enkazın altında bir kişinin kafasını gördüm. Adını sordum. ‘Mesut Hançer’ dedi. Sonra çocuğunun adını sordum. Biraz uzaktaydı ve anlamakta güçlük çekiyordum. Kızının adının Irmak olduğunu söyledi.”
15 yıldır Agence France-Presse (AFP) için çalışan Altan, ‘ne dayanılmaz bir acı diye düşündüğünü, gözlerinin dolduğunu, fotoğrafları çekerken ağlamamak için kendini zor tuttuğunu’ anlatıyor. Fotoğrafları çektikten sonra bir süre daha orada kalıyor. Birinin gelip Irmak’ı götürmesini bekliyor. Kimse gelmiyor. Altan çalışmaya devam etmek üzere ayrılıyor.
Ertesi gün tekrar gitti
Ertesi gün ne olduğunu merak ediyor ve tekrar harabeye dönüyor: “Ama onlara ne olduğunu merak ettim ve bu yüzden ertesi sabah baba ve kızın olduğu harabeye geri döndüm. Babaya ne olduğunu bilmiyorum. Ertesi gün geldiğimde o da yoktu, kızı da.”
