ABDULLAH AYMAZ
“Lî hamsetün utfî bihâ nâre’l-vebâi’l-hâtıma El-Mustafa ve’l-Murtezâ ve’bnâhümâ ve’l-Fâtıma Benim için siperdirVe bir kalkan;Kırıp geçiren, yalayıp yutanAteşte tutanVebâya..Ve Cehennem azabına Beş güzel esmâ:En başta Muhammed Mustafa Sonra Aliyyü’l-MürtezâOnun oğulları Hasan ve HüseyinKi: Rehberân-ı şühedâVe bir de Can ParçasıFâtımatü’z-Zehraİşte bunlar Ehl-i AbâÂl-i AbâMuhammedî ridânın serasında Mirac şehsüvarının kanatları altında..Fâtımatü’z-Zehra ki;Gelip girince Yüce Huzuruna Kalkardı ayağaEfendisi kâinatın…Muhammed Mustafa;Efendilerin Efendisi “Babasının annesi:Ümmü Ebîhâ!..”Diye diye basardı bağrınaO Can ParçasıMuhterem kızıFâtımatü’z-Zehra’sını** * *İşte onların torunu Ayak altına alıp izzet ve onuru“Benim ismim Kıtmir,Anlatamaz hiçbir tabir!İmzam ‘Hiçbir Şey”(Mahlası üç noktadan ibaret Nokta ki, boyutsuzNisbî mevcut…Bence de)Ve devamında “Bitirmediğini Allah’ınBitiremezHiçbir mahluk”DiyorduJohn Esposito’yaKi, o söylemişti söyleyeceğiniKosovalı Hizmet sevdalısına** * *Hocalar hocası 78 yaşındayken Şöyle demişti:“Altmış sene ömrümde Huzur dünyası rüyalarım içinde Gayret ediyor,Hep istiyordum;Batılı Doğulu Kuzeyli GüneyliSiyah beyaz Herkes,Kucaklaşsa birbiriyle…”(Diyorum ki: ‘Fakir-uluHepsi Allah kuluDünya onlarla dolu’…)Evet hep hasret duymuştuHep hayal edip durmuştuHedeflemişti hep umumî sulhü..Zaten bu; Onun şu güzel hayaliVe dimdik duruşuİnşaallah devam edecekEvet edecek!.Tâ Kıyamete dek!Hem diyordu;Engin ve derin bir nidâ ile: Dağılın âlemeBirer tohum misâliYepyeni dillerle Cezbedici renklerleGittiğiniz yerlerdeParıldayın ziya ziya..O geniş mozayiklerde Çeşitli pırıltılarla…Yer bulup kendinize Açılın çiçekler gibiOrijinal renklerinizle veMest olsun cihan bir de Sizin ruhanî neş’enizleTaptaze tutun titreşimleriniziRezonanslara vesile hislerinizi Ve böyleceBir atar damar olunHerbir heyecan yüklüUykudan uyanıp bir yürek gibi atan Öbek öbek bütün cihandaFarklı din ve ırktan Hem de çok farklı renktenElvan elvan haykıran Diyalog yoldaşlarınızla…Sonra da Yek vücut halde ayakta durarakDönüşün tek bir sütuna Öyle ki, gökleri kucaklayanHabire kan ve can pompalayanBitmez bir memba misâliÖlü topraklara Uyuşturulmuş ruhlara… Hocam sen ağlamaBiz çok üzülüyoruzSen ağlayıncaYeter ki sen ağlama Gideriz biz İtirazsız, sessizİstersen eğer, buzullara En bilinmedik diyarlara…
