Oğlunun tutuklandığını duyan Ramis Hoca Erzurum’dan İzmir’e gelir... Fethullah Gülen o günleri şöyle anlatıyor:
‘İlk ziyarete gelişi bana hicran oldu, hasret oldu. Çok ağladım. Tel örgünün bir tarafında ben, diğer tarafında babam. Elini bile öpemedim. Sordum: - Baba nasılsınız, anam nasıl? - Anan köye gitti, dedi. - Ne var, ne oldu? Diye sordum. - Enver çok hasta, cevabını verdi. Öyle derken iki büklüm oldu. Öyle bir ‘offf!’ dedi ki, amcamın öldüğünü anladım. Babam ağladı, ben ağladım. Enver amcamı çok severdim. Babamdan sekiz yaş kadar küçüktü. Vefat ettiğinde altmışında yoktu. Çok yaşlı sayılmazdı. Kanserden ölmüştü. Daha sonra köye dönünce öğrendim. Annem şöyle demişti: Senin tevkif edildiğini duyunca etekleri ateş almış gibi eve geldi. Hacıyı tevkif etmişler dedi. Sonra dertli dertli dönüp gitti. Gidiş o gidiş. Yatağa düştü, hasta oldu.. Koğuşa döndüğümde hala ağlıyordum. Arkadaşlar hep gelip teselli ettiler. Babamın o günkü hali hiç gözümün önünden gitmez, o hali hiç unutamam..”
