Economistin Avrupa sayfalarında Charlemagne köşesindeki yazı şöyle:
Mustafa Kemal Atatürk, Osmanlı İmparatorluğunun dağılması sonrası Türkiyeyi Avrupaya, daha geniş anlamda da Batıya demirledi. Yaklaşık 100 yıl sonra Recep Tayyip Erdoğan bu süreci tersine çeviriyor.
Türkiye Cumhurbaşkanının arka arkaya attığı adımlarla gücünü daha da artırması ülkeyi doğusundaki komşularına daha da yaklaştırdı. Türkiyenin AB üyeliği için yaptığı başvuru da artık alay konusu oldu. Son dönemde yaşanan iki gelişme, durumu daha da kötüleştirdi.
12 Temmuzda Türk Hava Kuvvetleri, Rus yapımı S-400 hava savunma sistemini teslim aldı. Bu durum, Türkiyenin, NATOnun F-35 savaş uçağı programından dışlanmasını da beraberinde getirdi.
Daha sonra 15 Temmuzda AB, Kıbrıs çevresindeki doğalgaz arama çalışmaları nedeniyle Türkiyeye yaptırımlar uygulamaya başladı. Kıbrıs, kuzeyindeki üçte biri Türkiye tarafından kontrol edilen birlik üyesi bir ülke.
AB kendisini mahçup hissetmeli
ABnin, yakın komşusunun kendisinden uzaklaşmasını durduramaması da kendisi açısından üzüntü verici bir durum. Birlik kendisini mahçup hissetmeli.
Geçmişte birliğin Türkiye konusunda uzlaşmacı bir tavır takındığı dönemler oldu. Özellikle de Türkiye göçmen krizi sırasında para ve vizeler karşılığında ABnin sınır muhafızı olarak davranmayı kabul ettiğinde. AB liderleri sık sık Türkiyenin otoriterliğe kayışını eleştirmektense, sessiz kalmayı tercih ettiler.
Diğer dönemlerde ise AB, Anadolu coğrafyasına dudak bükerek Türkiyeyi dışladı, birliğe üyelik perspektifi olmadığını savundu ve şimdi de Erdoğanın günahlarını cezalandırmak için ceza kesiyor.
Tüm bunların sonucu ise olabilecek en kötü durum. AB, havuç-sopa politikasıyla Türkiyeyi cezbederek yeniden yanına çekebilir ya da boyun eğmeye zorlayabilir. Ancak ABnin artık Türkiyeye karşı kullanabileceği ne yeterli havucu ne de yeterli sopası var.
Kaynak: BBC TÜRKÇE
