Rakamlar karşılaştırıldığında da bunun doğru olduğu görülüyor. Örneğin asgari ücretli son 15 yılda hep enflasyon üzerinde zam aldı, memura, emekliye enflasyon farkı ödeniyor.
Tabii ‘Madem öyle neden hayat pahalılığı, geçim darlığı artıyor?’ diye sorulabilir. Karar’dan İbrahim Kahveci bu konuyla ilgili bir ayrıntıya dikkat çekiyor ve enflasyon hesaplamasında bir hata olup olmadığını düşünmeye sevk ediyor.
Kahveci hayat pahalılığının nedenini ortaya koyarken, çalışan maaşları ve enflasyon oranlarına ek olarak vergileri de almış. Malum maaşlar brüt değil net bile artmış olsa harcarken dünyanın en yüksek dolaylı vergileri ödendiği için kişilerin alım gücü e refahını doğrudan etkileyecek düzeyde.
Kahveci’nin hesaplamalarına göre Türkiye’de bir çalışanın yıllık ortalama maaşı 2005 yılında 8 bin 612 lirayken, geçen yıl 32 bin 593 liraya yükseldi. Yani yüzde 278 arttı. Aynı dönemde enflasyon oranı yüzde enflasyon oranı yüzde 165.7 arttı. Bu rakamlara bakıldığında çalışan kesimin büyük bir zenginleşme içinde olduğu görülüyor. Tabii ki vergi artışlarını ortaya koymadan.
İbrahim Kahveci şunları yazıyor:
‘Ülkemizde 2005 yılında devlet merkezi bütçeye 120 milyar lira vergi topluyordu. 2017 yılında toplanan vergi tutarı 536 milyar liraya çıktı. Kısaca 2005-2017 arası yüzde 165,7 artan enflasyona karşılık devletin vergileri yüzde 347 artış gösterdi. İşçi başına ücretin de üzerinde artan devletin vergileri, galiba ekonomik büyümede aslan payının kime gittiğini gösteriyor.’
Kahveci’nin yazısı, devletin vergi artışlarının önemli bölümünün enflasyon oranlarına yansımadığını gösteriyor. Bu yüzden çalışanlar enflasyonun üzerinde zam almış gözükürken, devlete ödedikleri vergiler nedeniyle alım güçlerini yitiriyor.
