ABD mahkeme belgeleri, şirketin Deniz Operasyonları Direktörü David Lochridgein bir teftiş raporunda endişelerini dile getirdiğini gösteriyor.
Belgelere göre raporda, teknenin test edilme şekli de dahil olmak üzere ciddi güvenlik endişeleri yaratan çok sayıda sorun tespit edilmişti.
Lochridge, denizaltı aşırı derinliklere ulaştığında Titan yolcuları için potansiyel tehlikeyi vurgulamıştı.
Belgelere göre Lochridge uyarılarının dikkate alınmadığını ve OceanGate patronlarını toplantıya çağırdığını ancak kovulduğunu söyledi.
Şirket gizli bilgileri ifşa ettiği için kendisine dava açmış, o da haksız yere işten çıkarıldığı gerekçesiyle karşı dava açmıştı. Dava daha sonra anlaşmayla sonuçlandı ancak anlaşmanın ayrıntıları bilinmiyor.
BBC Lochridgee ulaşmaya çalıştı ancak kendisi yorum yapmıyor.
Ayrıca, Deniz Teknolojisi Derneği (MTS) tarafından Mart 2018de OceanGatee gönderilen ve New York Times tarafından ele geçirilen bir mektupta OceanGate tarafından benimsenen mevcut deneysel yaklaşım... olumsuz sonuçlara (ufak bir felakete kadar) yol açabilir ifadesi yer aldı.
OceanGate sözcüsü, Lochridge ve MTS tarafından dile getirilen güvenlik sorunları hakkında yorum yapmadı.
Şirket tarafından deneysel olarak tanımlanan Titan denizaltı, derin deniz aracı için alışılmadık bir malzemeden inşa edildi.
Deniz aracının gövdesi karbon fiberden, uç plakaları titanyumdan yapılan aracın bir ucunda küçük bir pencere bulunuyor.
Portsmouth Üniversitesinde deniz biyolojisi alanında öğretim görevlisi olan Dr. Nicolai Roterdam, Tipik olarak, derin deniz araçlarının insanları barındıran kısmı yaklaşık 2 metre çapında titanyum bir küre şeklindedir dedi.
Derin sulardaki büyük basınca dayanması için güçlü malzemeler gerekiyor.
Karbon fiber, titanyumdan ve çelikten daha ucuz ve son derece güçlü, ancak Titan gibi derin deniz gemileri için geniş çaplı bir şekilde test edilmedi.
OceanGatein CEOsu Rush Stockton geçen yıl Oceanographice verdiği bir röportajda, Karbon fiber, yatlarda ve havacılıkta başarıyla kullanılıyor, ancak mürettebatlı denizaltılarda kullanılmadı demişti.
Mahkeme belgelerinde şirketin eski çalışanı Lochridge, gövdenin uygun şekilde test edilmediğini iddia etti, bu testlerde gövde aşırı basınç altında tutulur ve olası sorunlar için analiz edilir.
Denizaltının daha küçük ölçekli bir modeli üzerinde yapılan denemelerde, basınç testi altında karbonda kusurlar olduğunun ortaya çıktığını iddia etti.
Lochridge ayrıca Titanın cam görüş alanı konusunu da gündeme getirdi. Malzemeyi üreten şirketin sadece 1.300 metreye kadar kullanımını onaylayacağını iddia etti.
OceanGateten Aralık 2018de yapılan bir açıklamada Titanın, OceanGatein yenilikçi mühendisliğini ve Titanın karbon fiber ve titanyum gövdesinin yapımını tamamen doğrulayan 4000 metrelik bir dalışı tamamladığı belirtildi.
2020 yılında GeekWirea verdiği bir röportajda Rush, Titanın gövdesinin döngüsel yorgunluk belirtileri gösterdiğini ortaya koyan testler yapıldığını söyledi.
Mayıs 2021de yapılan bir mahkeme başvurusunda şirket, Titanın Bahamalar açıklarındaki derin sularda ve bir basınç odasında Titanik enkazının bulunduğu eşdeğer derinlik de dahil olmak üzere 50den fazla test dalışına tabi tutulduğunu söyledi.
Titanın şekli de alışılmışın dışında.
Bir derin dalış denizaltısının gövdesi genellikle küreseldir, yani her noktada eşit miktarda basınç alır, ancak Titanın gövdesinin silindire benzer şekilde olması basıncın eşit olarak dağılmadığı anlamına gelir.
Dr. Roterman, Titan, araştırmalarda kullanılanlara kıyasla oldukça farklı bir derin deniz dalgıç aracı dedi.
Ancak kompozit malzemelerle yapılan bu tasarımın yapısal bir zayıflık teşkil edip etmediğine mühendisler karar verecektir diye ekledi.
Denizaltı neden sertifika almadı?
Lochridge, mahkeme belgelerinde OceanGatei denizaltıyı denetletmeye ve sertifikalandırmaya çağırdığını da söyledi.
Denizaltılar denizcilik kuruluşları tarafından - örneğin Amerikan Denizcilik Bürosu (ABS) veya DNV (Norveç merkezli küresel bir akreditasyon kuruluşu) veya Lloyds of London tarafından - sertifikalandırılabilir veya sınıflandırılabilir.
Bu esasen aracın stabilite, mukavemet, güvenlik ve performans gibi hususlarda belirli standartları karşılaması anlamına gelir.
Süreç, tasarım ve yapının gözden geçirilmesini, test ve denemelerin değerlendirilerek sertifikalandırılmasını içerir. Denizaltı hizmete girdikten sonra da bu kriterleri hâlâ karşıladığından emin olmak için periyodik olarak kontrol edilmesi gerekir.
Ancak denizaltıların sertifikalandırılması zorunlu değil.
Titan bu süreçlerden geçmedi. Şirket 2019da bu konuda bir blog yazdı.
Titanın tasarlanma şeklinin kabul edilen sistemin dışında kaldığını, ancak bunun OceanGatein geçerli olan standartları karşıladığı anlamına gelmediğini söyledi.
Sınıflandırma kurumlarının inovasyonu yavaşlattığı... her inovasyonun gerçek dünyada test edilmeden önce dışarıdan bir kurum tarafından incelenmesinin hızlı inovasyonun önüne geçtiği de belirtildi.
2022de Titana binen bir CBS muhabiri, insanların binmeden önce imzaladıkları feragatnamede fiziksel yaralanma, duygusal travma veya ölümle sonuçlanabilecek herhangi bir düzenleyici kurum tarafından onaylanmamış veya sertifikalandırılmamış deneysel bir dalgıç gemi ifadesinin yer aldığını aktardı.
4000 metrenin üzerinde dalış yapan her denizaltı tek sefer yapan bir araçtır - seri üretilen bir şey değildir - ve bu derinliklerde hayatta kalmak için yenilik ve yeni tasarım gerektirir.
Ancak bu, bunun sınıflandırma sisteminin dışında kaldığı anlamına gelmez.
Örneğin Limiting Factor adlı denizaltıyı ele alalım. Triton denizaltıları tarafından tasarlanan bu gemi defalarca okyanusun en derin yerlerine gitmiş ve 11 km derinlikteki Mariana Çukurunun dibine kadar birçok dalış gerçekleştirmişti.
Gerçekten benzersiz ve son teknoloji ürünü olan bu aracın arkasındaki ekip, tasarımdan inşa ve test aşamasına kadar DNV sınıflandırma kuruluşuyla işbirliği yaptı. Ve Limiting Factor okyanusun her derinliğine tekrar tekrar ve güvenli bir şekilde dalmak üzere tamamen sertifikalandırıldı.
