Tarafsızlık ve toplumun tüm kesimlerinin taleplerine eşit oranda yanıt vermesi için ihdas edilen Cumhurbaşkanlığı makamının, bir siyasi partinin genel başkanlığı ile birleştirilerek, ülkenin sadece bir kesiminin temsilciliğine indirgenmesi, Tayyip Erdoğanın AKP Genel Başkanı ve Cumhurbaşkanı olduğu günden bu yana eleştiriliyor.
23 Haziran İstanbul seçimlerinde AKPnin ağır bir yenilgi almasının ardından, AKP içinde ve kamuoyunda partili cumhurbaşkanının hem ülkeye hem de AKPye verdiği zarar tartışılıyor.
Buradan hareketle, Erdoğana AKP Genel Başkanlığını bırakması yönünde telkinler yapılıyor.
Hürriyet Gazetesinin AKPli köşe yazarı Abdülkadir Selviye göreyse, tarafsızlık ve eşitlik adına atılacak bu adım, Erdoğana bir tuzak.
Erdoğanın güven oranı son yıllarda yüzde 40-42 bandına sıkışıp kalırken, taraflı ve partili tutumunun bu tabloda etkili olduğu eleştirileri de peş peşe geliyor.
Selvi, tuzak olarak nitelediği ve açık bir şekilde rahatsızlığını ifade ettiği tarafsız/partisiz Cumhurbaşkanı ihtimaline dair şu satırları kaleme alıyor:
23 Haziran’dan sonra Cumhurbaşkanı ile parti genel başkanının ayrılması yönünde tezler ileri sürülmeye başlandı. Sistem tartışmasına girme düşüncesinde değilim. Aktarmak istediğim farklı bir plan. Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın AK Parti Genel Başkanlığı’nı bırakması formülünden söz ediyorum. Erdoğan’ın AK Parti ile irtibatının sadece üyelik düzeyinde devam etmesi öngörülüyor. Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın bu konuda ne düşündüğünü bilmiyorum. AK Parti’de böyle bir çalışma söz konusu değil. Bu tür formüller daha çok Erdoğan ve AK Parti dışında pişiriliyor. Hadi bir adım daha ileri gideyim. Bu modelin temelinde Erdoğan ile AK Parti’yi birbirinden ayırmak yatıyor. Erdoğan ile AK Parti’yi birbirinden koparma tuzağı gibi görünüyor. Modelin adı, Erdoğan’sız AK Parti ya da AK Parti’siz Erdoğan... Erdoğan’sız bir AK Parti’nin ömrü ne olur, ondan emin değilim. Özal’sız ANAP, Demirel’siz DYP yaşamamıştı.
Erdoğan, Cumhurbaşkanlığı’na seçilince AK Parti’yi uzaktan yönetmeye çalıştı. Ancak Davutoğlu ve Binali Yıldırım modelleri tutmadı. Erdoğan Cumhurbaşkanlığı koltuğuna oturduğunda karşısında Özal ile Demirel’in fotoğrafları duruyordu. Her ikisi de partisini istemediği isimlere kaptırmış iki liderdi. Cumhurbaşkanlığı’nı kazandılar ama partilerini kaybettiler.
