Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğanın Batının düşmanları ile ilişkisinin ittifak tarafından daha fazla görmezden gelinemeyeceğini vurgulan Coughlin, Erdoğanın Batı ile anlaşmalarında usta bir manipülatör olarak davrandığını söyledi.
Coughlin, ABDnin eski Ankara Büyükelçisinin Türkiyenin Suriyede El Kaide ile ilişkili bir grubu desteklediği yönünde imada bulunduğunu, İngilterenin 2017deki Manchester Arena saldırılarında Türkiyenin desteklediği Libyalı İslamcı grupların parmağının olduğunu ortaya çıkarması durumunda Erdoğanın siyasal İslam aşkının ters tepebileceğini yazdı.
Coughlin makalesine şöyle devam etti:
Erdoğan Türkiyenin hayati jeopolitik konumunun kendisine gelişmiş Rus hava savunma sistemleri alabilecek seviyede bir dokunulmazlık verdiğine inanıyor.
[Türkiyenin Rusyadan S-400 almasına] Washingtonın verdiği sert tepki, bu adımın Türkiyenin Batıyla sıcak görünümlü bir ilişki sürdürebilmesinin önüne geçecek türden bir provokasyon olabileceğini gösteriyor.
S-400 anlaşmasını eleştirenler Türkiyenin özel olarak NATO savaş uçaklarını düşürmek için tasarlanmış bir silahı almasının Ankaranın NATO üyeliği hakkında ciddi soru işaretleri oluşturduğunu söylüyor.
Trump yönetiminin Türkiyenin F-35 programına katılımını sonlandırmakla tehdit ettiği Washingtonda da hakim görüşün bu şekilde olduğu anlaşılıyor.
Radardan saklanma konusunda gelişmiş özellikleri olan F-35ler uzun yıllar boyunca NATO operasyonlarında kilit öneme sahip olacak.
Türkiyeye de NATO üyeliği sayesinde bu uçaklardan 100 adet alma hakkı verilmişti. Fakat Erdoğan, hem Amerikanın son teknoloji uçaklarına hem de bu uçakları düşürmek için tasarlanmış Rus hava savunma sistemine aynı anda sahip olamayacağını anlamalı.
Türk liderin Rus askeri donanımına yatırım yapması, Moskovayı Avrupa güvenliğine en büyük tehdit olarak gören NATOnun geri kalanıyla ters düşürüyor.
Geçen ay Brükseldeki NATO savunma bakanları toplantısında ana gündem Rus tehdidiydi.
Erdoğanın yönetimindeki Türkiye, kaybedilmiş bir dava
S-400 anlaşması Türkiyenin NATOyu küçük düşürdüğünü gösteriyor ve İngiltere gibi Avrupalı NATO üyeleri bunu artık tolere etmeyeceklerini göstermeli.
Erdoğanın radikal İslamcılarla ilişkileri bir yana, Rusya gibi güçlü bir haydut devletinden fayda sağlamak için ona yakınlaşması bunun çok daha ötesinde bir konu.
Türkiye 1952de NATOya katıldığında örgütün doğu cephesini Moskovanın saldırganlığından koruyacaktı. Ama artık durum kesinlikle böyle değil ve Avrupalı liderler, Amerikadaki mevkidaşları gibi Erdoğanın yönetimindeki Türkiyenin kaybedilmiş bir dava olduğu gerçeğiyle yüzleşmeli.
Türkiyenin Avrupa Birliğine katılarak Batıyla bağlarını sıkılaştırmayı gerçekten istediği günler geride kaldı. Şimdi aksine bize zarar vermek isteyenlerle açıkça birlikte hareket eden bir ülke var.
Sonuç olarak Erdoğan Brükseldense Moskovada kendini evinde hissediyor ve biz de Türkiyenin gerçek çıkarlarını kabullenip NATO üyeliğini sonlandırmalıyız.
