Ama durum tüm partiler için aynı. CHP doğal avantajları ve isabetli aday seçimler ile başarılı oldu. Hele hele iş dünyası değişimin tüketim ve üretim kalıplarına yansımasını kavramakta tamamen Fransız. Evet doğru bildiniz. Geleceği doğru kestiren bir tek ben varım, var mı bir diyeceğiniz? Her toplumda zaman ve mekanın yalnız faniler için geçerli olan kısıtlamalarını aşan evrensel bir bilge dehanın var olduğunu bilmiyor muydunuz? Doğru adrestesiniz.
Bu değişimin kodlarını “yeri gelince” yani canım ne zaman isterse ve o anda kullandığım tamamen meşru ve doktor reçetesiyle temin ettiğim zihne ayar çeken kimyasal maddelerin beni sevkettiği istikamete göre bittabi ki geniş takipçi kitlemle paylaşacağım.
Yerel seçim bize Türkiye’nin siyasi haritasının üçe bölündüğünü gösteriyor. Doğu’da Kürt vatandaşların ağırlıklı olarak yaşadığı coğrafyada eşitlik ve özgürlük için oy veren geniş bir kitle var. Batı Karadeniz’den Akdeniz’de İskenderun’a uzanan kıyı şeridi ve Anadolu’nun iç kesimlerinde sanayileşen- kentleşen noktalarda siyasi tercihleri yüzünden değil, ama globalleşmeye ayak uydurma güdüsü ve ekonomik çıkarları yüzünden hızla “Batılı’laşan“ bir kitlenin oluştuğunu tespit ettik (Yani ben ettim).
Anadolu’nun hala yerel-geleneksel ekonomi ve kültürünün hakim olduğu bölgelerinde ise milliyetçi-muhafazakar akımlar ağırlığını korurken, bu tercihte AKP’nin sosyal yardım ve propaganda mekanizmasının ağırlığını hissettirdiğini eklemekte fayda var.
“Gelecek” ki bu terimi demokrafik anlamda kullanıyorum, büyük kentler ve kıyı şeridinde. Çünkü Anadolu’yu kalkındırıp global piyasa ekonomisi ya da modern tarım ve tarıma dayalı sanayiye entegre etmeyi başarmayan hükümet bu yörelerin göç vermesine engel olamaz. Vatandaş kente yerleştiği anda sosyal medya ve Internet’in kapsama alanına giriyor.
Bu alan tek düze bir global kültürün oluştuğu, sahte haberin bu oluşan düzene sabotaj yaptığı çok değişik ve geleneksel kafaların kodlarını çözmesinin zor olduğu vaaşi bir jungle. Vatandaş Internet-sosyal medya arasında son engebe eski nesil cep telefonuydu. 4.5G ve akıllı telefonların icadıyla artık sosyal gurubu, gelir düzeyi veya siyasi tercihine bakmaksızın herkes sosyal medyanın içine atlayıveriyor birden.
AKP’nin 16 yılı aşan iktidarının bir çok nedeni var. Partinin bu ülkeye yaptığı hizmetleri inkar eden muhalif değil cahildir. Ama bu hakimiyetin önemli bir payandası da oluşturduğu medya karteli. Türkiye yarı demokratik ülkeler arasında hegemon partinin kontrol ettiği medya araçları vasıtasıyla yalan haber yaydığı çok nadir ülkelerden biridir.
Ama artık TV ve gazetelerden ve onların web sitelerinden oluşan geleneksel medyayı kontrol etmek siyasette üstünlüğün en vurucu silahlarından biri olan Enformasyon Savaşı’nı kazanmakta yetersiz. Çünkü Türkiye artık televizyonu Internet’ten seyrediyor, haberi de sosyal medyadan alıyor.
AKP bu alanda büyük masraflar yapıp dev bir paravan haber sitesi ağı ve troller ordusu kurmasına rağmen sıfır çekti. Çünkü üretilen organik, orijinal ve doğaçlama değil. Pravda usulü, konuya keserle girip, ana fikri çiviyle çakma peşinde. CHP’in şansı bu konuda tek kuruş harcamaması ve hatta belki de Enformasyon Savaşı’nın değişen haritasını okuyamamasına rağmen seçmenlerinin doğuştan sosyal medyada “trending” ve “meme” üretmekte daha yetenekli olmaları.
Başkan’ım Erdoğan’ın “sosyal medya aile yapısını öldürüyor” türü ani çıkışlarını da bu gerçeği kavrayıp baş edememesinin bir neticesi olarak okumak lazım. Sosyal medya ataerkil ve doğal olarak erkek ve Diyanet vasıtasıyla AKP-MHP güdümündeki aileyi parçalamakla kalmayıp medya karteli yordamıyla Türkiye’ye yutturulan tek düze ve sahte serabı de balyozla yıkıyor.
İşte bu yüzden muhafazakar basında BBC ve Deutsche Welle başta dört uluslararası yayın kuruluşunun ortaklaşıp 90+ adıyla bir YouTube kanalı açması derhal karalama kampanyasına maruz kaldı. Bu konuda Yeni Şafak ve SABAH’ta en az 5 köşe yazısı okudm. Ortak fikir bu yeni oluşumun Batı emperyalizminin Türkiye’yi içerden fethetmekte kullandığı koç başı görevi yapacağı yönünde.
Tabii, asıl dert başka. Uluslararası basının bakir pazar olarak gördüğü Türkiye’ye sırf ticari saiklere girmesi AKP ve beslediği basını 2 şekilde kalbinden vuruyor. AKP açısından bilek bükerek ana akım medyadan kovdurduğu, susturduğu tüm yetenekli ve özgür düşünen gazeteciler bu mecralarda iş bularak yeniden seselerini duyurmaya başladılar.
Halkın duymaya hasret kaldığı gerçekler yeniden yüksek sesle bir çok kanaldan kulaklara erişmeye başlayınca, üretilen yerli ve milli başarı hikayesi de dibinden su alıyor. Ayrıca, AKP artık istediği mesajları tek elden tüm basın vasıtasıyla yayamıyor da. Okunma-seyredilme payı olarak bakıldığında gittikçe genişleyen bir seçmen kesiti bağımsız, alternatif medya ve yıllardır güvendikleri uluslararası yayın kuruluşlarının görüşlerini referans almaya başlıyor.
Dikkat ederseniz AKP’yle gönül birliği yapan medya kuruluşlarının arkasında ondan ihale ve ulufe alan dev holdingler var. Bunlar medya kuruluşlarını AKP’le ilişkileri hoş tutmakta yararlı bir “maliyet merkezi” olarak görür. Ana akım medyanın cirosu düştükçe, ilişkinin maliyeti arttı. Ayrıca, artık AKP’ye vaad edilen halkın beynini ütüleme hizmeti de hakkıyla verilemediği için, karşılığında temin edilen ihale meblağları da yakında düşer.
Batı’lı medya adına ise denklem basit, ortada komplo yok. AKP beyni (ve bir çok ulusalcı entellektüel) inanmasa da ne BBC, ne Deutsche Welle, ne New York Times, Bloomberg, Financial Times, ne de the Independent devletin ajanı ya da borazanıdır. “Özgür basın” Batı’da halk tarafından titizlikle korunan bir milli değerdir.
Bu yayın kuruluşlarının Türkiye’de ağırlıklarını artırmaların çok basit nedenleri var. İlkin işçilik ucuz. O kadar çok işsiz gazeteci var ki, iki kuruşa insan çalıştırıp çok ucuz haber ve yorum üretiyorlar. İkincisi talep var. AKP borazancılığı ile dar kafalı-nihilist sekularist muhalefet arasında yalın, makul, bağımsız ve akla 90 derece ters düşmeyen haber ve fikre ihtiyacı var kentli vatandaşın. Yalnız kendini eğitmek ve bilgilendirmek için değil, iş ve yatırım alanlarında doğru karar vermek için.
AKP ne yapsa, kendi eliyle öldürdüğü yerli özgür basının yerini Batı’lı kuruluş ve bağımsız “gerilla” kuruluşların almasına engel olamaz. Enformasyon Savaşı’nı kaybetti. Asıl soru şu: CHP, ya da diğer muhalefet partileri uyanıp bu yeni ve öldürücü silahı ona doğrultmayı becerebilecek mi?
Bu yazı Paraanalizden alınmıştır.
