İzmirde bayanların sosyal hayata entegrasyonu ve kız öğrencilere yardım eden bir dernekte yönetici olarak çalıştığını belirten Gülhan Hanım, Darbeden sonra büyük polis baskınlarıyla kurumlarımız kapatıldı. Hızlı bir şekilde evimizi taşıdık ve o süreçte bir kere çok ağladım. Karşı komşum Songül abla bir alevi teyze yaşadığımız her şeye şahit oldu. Bir alevi mahallesinde bir cemevinin yanında yaşıyorduk. Yaşadığımız her şeye şahit oldu ve ev taşırken son gece onun evinde kalmıştım. Boynuma sarılıp dakikalarca Bu ecel gibi, bu ölüm gibi büyük bir haksızlık diyerek ağladı Songül abla. Ve ben de bir tek o gün ağladım o süreçte ve alel acele bulunduğumuz yerlerden çıkmak zorunda kaldık.
Gülhan Hanımın Türkiyeden Hollandaya uzanan hikayesi:
